Czy spółka, która wybrała opodatkowanie estońskim CIT, stosuje do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego limit 25 proc. jako niestanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodu? Czy korzystanie przez pracownika ze służbowego samochodu osobowego powoduje wystąpienie podstawy opodatkowania estońskim CIT? Czy ma znaczenie to, że pracownik korzysta z samochodu również na potrzeby prywatne i z tego powodu ma doliczany przychód ze stosunku pracy?
Radosław Kowalski, doradca podatkowy
Spółka będąca podatnikiem CIT, która wybrała jako formę opodatkowania ryczałt od dochodów spółek (czyli tzw. estoński CIT), nie stosuje znacznej części przepisów ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2427; dalej: ustawa o CIT). Pośród tych pomijanych regulacji są m.in. wyłączenia kosztowe zapisane w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. To właśnie przez art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT są limitowane wydatki związane z używaniem samochodów osobowych, które służą tzw. działalności mieszanej podatnika. Przypomnieć trzeba, że chodzi przy tym nie tyle o faktyczne wykorzystywanie samochodu dla potrzeb działalności gospodarczej oraz do celów niezwiązanych z taką działalnością podatnika, ile o pewien stan prawny traktowany jako korzystanie w sposób mieszany. Prawodawca przyjmuje bowiem założenie, że samochód jest uznawany za wykorzystywany również dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika wówczas, gdy na gruncie podatku od towarów i usług podatnik wyznacza VAT naliczony od zakupów, stosując wskaźnik 50 proc. (w uproszczeniu). Takie wyłączenie (ograniczenie) kosztowe nie ma zastosowania, jeżeli spółka opodatkowuje dochody w sposób zryczałtowany, estońskim CIT. Jest to wyraźna korzyść płynąca z wyboru takiej formy opodatkowania.
Ten artykuł przeczytasz w ramach płatnego dostępu