W oczekującej obecnie na podpis prezydenta ustawie z 24 lutego 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz ustawy o podatku od wydobycia niektórych kopalin (dalej: nowelizacja) prawodawca w istotny sposób zmodyfikował przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 64; dalej: ustawa o PIT).
Potrzeba uchwalenia tej nowelizacji wynikała m.in. z tego, że doradcy podatkowi i księgowi skrytykowali wprowadzenie zmiany sposobu obliczania zaliczek w drodze rozporządzenia ministra finansów z 7 stycznia 2022 r. w sprawie przedłużenia terminów poboru i przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (Dz.U. poz. 28). Nowelizacja ustawy wprowadzi bardzo zbliżoną do tej zapisanej w rzeczonym rozporządzeniu z początku stycznia, stosowaną czasowo (tylko dla okresów luty‒grudzień 2022 r.) alternatywną metodę naliczania zaliczek od niektórych wynagrodzeń ze stosunku pracy i pokrewnych, umowy zlecenia, a także świadczeń wypłacanych przez organy rentowe, tj. emerytury i renty, świadczenia przedemerytalne i zasiłki przedemerytalne, nauczycielskie świadczenia kompensacyjne, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, renty strukturalne, renty socjalne oraz rodzicielskie świadczenia uzupełniające.
Wprowadzenie takiej szczególnej metody do ustawy ograniczyło zarzuty o charakterze formalnym dotyczące wprowadzenia regulacji, jednak nie spowodowało, że zniknęły wątpliwości i pytania dotyczące sposobu naliczania zaliczek. Przedstawiamy zagadnienia, które przez cały czas nurtują osoby zajmujące się rozliczaniem wynagrodzeń, a także samych uposażonych (pracowników, zleceniobiorców, osoby uzyskujące świadczenia od organów rentowych).
Ten artykuł przeczytasz w ramach płatnego dostępu